Wie zijn de initiatiefnemers van De Route van School naar Werk? Wat is hun unieke bijdrage aan het project en hoe verliep hun eigen route van school naar werk?
Henk Krauwel was Hoofd Onderwijs, Leerplicht en Jeugd bij de Gemeente Amsterdam en beschikt over jarenlange ervaring binnen verschillende functies in en rondom scholen in Nederland. Altijd met een voorkeur voor een beetje rebellie en volgens hem het belangrijkste medicijn: vitamine aandacht. Van zijn start als docent lichamelijke opvoeding tot aan de projecten die Henk nu aanstuurt heeft hij altijd de leerling op de eerste plek.
Wat is jouw rol binnen dit project? “Binnen het project zorg ik er vooral voor dat scholen zich aansluiten. Door mijn eigen tijd als schooldirecteur spreek ik hun taal. Scholen zeggen aan de voorkant vaak dat er een hoop goed gaat, ik ga dan langs met de insteek om daar wat van te leren. Aan het eind van zo’n gesprek blijkt vaak dat er ook nog een hoop beter kan, bijvoorbeeld in de uitstroom. Daarop maak ik voorstellen en ga ik de verbinding aan om ze daarbij te ondersteunen. Hiermee draag ik er ook aan bij dat scholen zichzelf en andere scholen gaan helpen doordat ze eerlijk zijn over de stand van zaken. Zodoende kunnen we van elkaar leren en bereik je een hoop meer. Wat motiveert je zo om deze kinderen te helpen?
“Vroeger op de academie voor lichamelijke opvoeding moest je stage lopen, dat deed ik bij het basisonderwijs maar daar vond ik weinig aan. In groep 4 moest ik iedereen helpen met schoentjes aandoen, daar had ik geen zin in. Toen heb ik vrij snel mijn ontslag aangeboden en ben ik gaan kijken naar wat ik wel leuk vond. Ik ben toen uitgekomen bij het speciaal onderwijs, wat ik daar zo leuk aan vond is de oprechtheid bij de kinderen. Die kwamen niet aan met smoesjes als ze te laat waren, die zeiden je eerlijk ‘meneer, ik heb me gewoon verslapen’, die puurheid, daar houd ik van.”
Deze kinderen zijn al vaak apart gezet in hun schoolcarrière omdat hun cito scores niet zo hoog zijn als de rest. Dan zeg ik ze: “Jullie zijn de miljonairs van de toekomst! We hebben loodgieters, bouwvakkers, elektriciens, mensen voor de horeca, de zorg, etc. nodig!”
“Met deze jongeren kun je een hoop resultaten boeken. Dat is echt heerlijk, het is hard werken maar dan heb je ook resultaat. Dat vond ik van jongs af aan al mooi. Als ik nu nog langs ga bij scholen dan komen ze vaak nieuwsgierig naar me toe. Ik heb ze wel eens horen zeggen: “Hallo meneer! Wie bent u? Wij zijn mongolen.” Dat doet me dan zeer. Dat zijn kinderen die al vaak apart gezet zijn in hun schoolcarrière omdat hun cito scores niet zo hoog zijn als de rest. Dan zeg ik ze: “Jullie zijn de miljonairs van de toekomst! We hebben loodgieters, bouwvakkers, elektriciens, mensen voor de horeca, de zorg etc. nodig!” Dat is prachtig, dan kijken ze je eerst raar aan omdat ze voor het eerst horen dat ze iets goeds gaan doen. Dan geef ik ze ook nog een beeld van wat er mogelijk is. Dat is écht prachtig."
Waar kijk je het meeste naar uit? “Ik kijk heel erg uit naar de aftrap. Het is een goed georganiseerd project met toffe scholen. Als de aftrap goed gaat dan gaat het project lopen. Dan komt het project onder de aandacht en dan zullen er hopelijk een hoop scholen volgen. De sectorraad praktijkonderwijs is landelijk heel goed georganiseerd, daar werken we goed mee samen. Het is dan ook ongelofelijk fijn om met elkaar de dingen te bespreken die goed zijn, bij elkaar in de keuken te kijken en zo van elkaar te leren. Zo steunt iedereen elkaar in de missie om jongeren van school naar een goede stage en vaste baan te helpen.
Wat hoop je met het project De Route van School naar Werk te bereiken? “Ik hoop dat er handvatten komen waar allemaal een hoop aan hebben. Zo kunnen we het werk dat we in dit project doen en de hulp die eruit voortkomt inzetten om zo duidelijke en helder advies te kunnen bieden aan iedereen die er wat aan heeft. Dat vind ik zo fijn aan dit project, we gaan terug naar de basis: de leerling. We willen dat de leerling écht op de juiste plek komt want het kan beter.”
Wanneer ben je tevreden? “Wanneer we door de juiste interactie zien wat goed ging en wat er beter kan. Als we beginnen is mijn plan ook om bij scholen langs te gaan om te kijken hoe het gaat. Ik geniet ervan om te kijken hoe het project ervoor staat, zo kunnen we tegelijkertijd praten over de stand van zaken en waar scholen eventueel tegenaan lopen. Dan kunnen we extra verbindingen leggen en elkaar helpen om zo het project nog beter te laten lopen. Dan heb je de juiste interactie. We moeten met zijn allen aan hetzelfde doel werken: dat die kinderen duurzaam aan het werk komen. Dat kan alleen als we eerlijk zijn over hoe het eraan toe gaat."
Hoe zag jouw eigen route van school naar werk eruit? “In eerste instantie zou ik naar de politieacademie gaan. Ik realiseerde me al snel dat ik sporten veel leuker vond. Toen ben ik naar de sportacademie gegaan waar ik aan het eind al een hoop plekken had waar ik als coach aan de slag kon. Ik zeg altijd, een goede gymnastiekleraar die kan goed organiseren en wordt altijd directeur. Dat is er met mij ook gebeurd. Mijn werkwijze om af en toe de barricades op te gaan viel op bij de toenmalige directeur van VNO-NCW die mij vroeg om lid te worden van de landelijke taskforce jeugdwerkloosheid. Ik heb ook voor Ahmed Aboutaleb in Amsterdam nog een hoop dingen gedaan voor de jeugdwerkloosheid en schoolverlaters. Daarna werd ik directeur leerplicht, onderwijs en jeugd wat ik heb gedaan tot 2018. Dat combineerde ik vanaf 2015 ook nog met projectleiderschap bij het project ‘op naar 100.000 banen’."
Het project ‘op naar 100.000’ banen, kun je daar iets meer over vertellen? “We zijn begonnen met de opdracht om het bedrijfsleven meer bekend te laten maken met mensen met een beperking. Sommige bedrijven waren er al bekend mee en konden goed met ze omgaan. Die goede voorbeelden pakten we eruit en brachten we onder de aandacht door er bijvoorbeeld staatssecretaris langs te sturen. Zo lieten we zien wat de échte sociale bedrijven waren waardoor er meer volgden. Daarbij wil ik er ook voor zorgen dat er meer stageplekken komen die niet alleen gegeven worden aan leerlingen met de hoogste opleiding. Ook andere leerlingen hebben net zo goed recht op een stageplek. Met ‘Op naar de 100.000 banen’ creëren we meer plek voor mensen met een arbeidsbeperking."
Wat is jouw meest bijzondere ervaring in jouw route van school naar werk? "Een van de leukste dingen die ik heb mogen doen is mijn veelbesproken actie op Schiphol. Daar hebben mensen het soms nog steeds over. Wat er gebeurt op de basisscholen is dat er een hoop kinderen een week eerder van school gehaald worden om mee te gaan op wintersport, een soort luxeverzuim. Daar zie je al ongelijkheid ontstaan tussen laag en hoog. Ik ben toen een hoop in het nieuws gekomen met mijn verzuimcontroles op Schiphol om zo die ongelijkheid een beetje recht te trekken. Dat was prachtig."